studialicencjackie.info
Viana do Castelo, Portugalia

Archeologia

Arqueologia

I stopnia licencjackie
Język wykładowy: portugalskiStudia w języku portugalskim
Grupa kierunków: humanistyczne
Kwalifikacje: politécnico
Strona www uczelni: www.ipvc.pt

Przykładowe miejsca pracy

  • firmy archeologiczne (np. stanowiska techniczne podczas prac wykopaliskowych)
  • firmy prowadzące terenowe prace badawcze
  • firmy w ratownictwie archeologicznym
  • instytucje naukowo-badawcze w kraju i za granicą
  • muzea archeologiczne i regionalne
  • placówki zajmujących się gromadzeniem oraz upowszechnianiem dziedzictwa kulturowego
  • urzędy konserwatorskie lub ochrony zabytków
  • własna działalność, np. zajmująca się badaniami terenu pod inwestycje budowlane

Dodatkowe informacje

Archeologia - studia (I st.) trwają przynajmniej 6 semestrów, ECTS≥180. Absolwent zna metody i techniki prac wykopaliskowych oraz dokumentacyjnych. Ma wiedzę źródłoznawczą, która umożliwia ocenę chronologii i przynależności kulturowej znalezisk archeologicznych. Zna także podstawowe zabiegi konserwacji zabytków i zasady muzealnego opracowywania zbiorów.
Archeologia
Archeologia (z gr. ἀρχαῖος archaīos – dawny, stary i -λογία -logiā – mowa, nauka) – nauka, której celem jest odtwarzanie społeczno-kulturowej przeszłości człowieka na podstawie znajdujących się w ziemi, na ziemi lub w wodzie źródeł archeologicznych, czyli materialnych pozostałości działań ludzkich.
Archeologia
Wciąż mi się wydaje, że wykopywanie umrzyków, którzy nie żyją od setek lat, ma w sobie coś… no, coś wścibskiego.
Opis: asystentka archeologa do żony pastora.
Archeologia
Epoki tworzy archeologia.
Autor: Stanisław Jerzy Lec, Myśli nieuczesane, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1974, s. 215.
Archeologia
Archeologia posługuje się śladami materialnymi, które przodkowie nasi pozostawili w ziemi od czasów najodleglejszych. (…) Archeologia jest bowiem żywą atrakcją dla wielu umysłów zainteresowanych naszą przeszłością. Wśród przyczyn wywołujących wielki zapał do tego przedmiotu należy wymienić widowiskową stronę badań terenowych, a także łatwość dostępu do pierwszych stopni tej dziedziny wiedzy, podatnej bardziej niż jakakolwiek inna na spospolitowanie. Lecz amator w zasadzie nie może zrozumieć, że o ile wyniki badań archeologicznych da się jasno wyłożyć wykształconemu ogółowi, o tyle sama praktyka badawcza tej specjalności nie jest w żadnym razie dostępna dla nowicjusza.
Autor: Siegfried J. De Laet, Archeologia i jej problemy, PWN, Warszawa 1960, s. 14–15.

Aktualizacje proszę przesyłać na 

Polityka Prywatności